Dom Świętego Karola w Kędzierzynie-Koźlu apeluje o pomoc: zostań świętym Mikołajem i pomóż w zakupie nowego pieca konwekcyjnego!

Mieszkam w Koźlu od urodzenia, czyli od 50 lat. Od kiedy zacząłem kojarzyć rzeczywistość, czyli gdzieś tak od trzeciego roku życia, obserwowałem podopiecznych tej palcówki – przez płot, na spacerach. Ja się ich bałem, ale matka mi tłumaczyła, że nie trzeba się ich bać, bo to są tacy sami ludzie jak my, tylko trochę inni. Potem oglądałem tych ludzi nadal - z pobliskiej szkoły – jednej i drugiej, potem przemierzając miasto w dalszym życiu. Mój nieżyjący ojciec robił w tym Domu centralne ogrzewanie jakieś +35 lat temu i opowiadał, że mimo najwyższych chęci i kultury osobistej ciężko mu tam było zjeść kolację w gronie wszystkich domowników, na którą został zaproszony. Opieka nad takimi ludźmi jest NAJWYŻSZYM WYZWANIEM I POŚWIĘCENIEM a ja bardzo szybko doszedłem do jednego wniosku – te kobiety, które prowadzą ten Dom, zakonnice, są NAJZWYCZAJNIEJ ŚWIĘTE. Nie w kontekście kościelnym, tylko takim potocznym. To jest chyba ostatni bastion prawdziwego biblijnego przekazu w czynach a nie w słowach a dla nie będących zaangażowanymi religijnie można napisać, że to jest ostatni bastion najwyższych lotów przyzwoitości i twardzielstwa w życiu. Kiedy widzę te panie w ich szarych habitach, odczuwam swoją małość i jednocześnie wielki szacunek dla nich. Pracownicy „cywilni” mają u mnie równie dobrą markę, tylko, że ich nie widać na co dzień. Poskładajmy się na ten piec dla nich. I pamiętajmy – nie kupujemy sobie nic, jakiegoś spokoju sumienia, czy czegoś tam. Po prostu pomagamy, ile kto może.